ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

• «Πραγματικός πολιτικός είναι εκείνος που ξέρει να κρατά τα ιδεώδη του θυσιάζοντας τις ψευδαισθήσεις του» [John Fitzgerald KENNEDY, πρόεδρος των ΗΠΑ (1917-1963)]

«ΑΝΗΚΟΜΕΝ εις την Δύσιν»! Αυτό ήταν το προσφιλές σύνθημα του Κ. Καραμανλή του πρεσβύτερου, στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Αντίθετα, το σύνθημα του ανερχόμενου τότε κινήματος του ΠΑΣΟΚ, με εκφραστή του τον Ανδρέα, ήταν «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»!

ΠΑΝΩ σ΄αυτά τα δυο προεκλογικά σλόγκαν παιζόταν, για χρόνια, το πολιτικό «παιχνίδι» της Αλλαγής και της Συντήρησης. Μέχρι που «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία» έγινε κυρίαρχο (1981) σε μια Ελλάδα που είχε ήδη προσχωρήσει στην τότε ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Ένωση). Ο δε Ανδρέας, ως ευφυής πολιτικός, διαπραγματεύτηκε όχι την έξοδο από την Ε.Ε. («ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο», έλεγε προεκλογικά), αλλά την ευνοϊκότερη χρηματοδότηση για την ανάπτυξη της χώρας: με κεφάλαια φυσικά της Ενωσης. Και ως επιδέξιος διαπραγματευτής τα κατάφερε, ώστε να εισρεύσει στα ταμεία πακτωλός χρημάτων/δανείων για μεγάλα έργα.

ΣΗΜΕΡΑ το «παιχνίδι» παίζεται με διαφορετικούς όρους: Γεωστρατηγική (που αμφισβητεί ο Σόιμπλε), ενέργεια (μελλοντική), οικονομία, χρέος…, αλλά και με «ρομαντισμό» και ιδεοληψίες! Μετά από 5 χρόνια σκληρής κι απάνθρωπης οικονομικής λιτότητας –για τα οποία δεν φταίει το ευρώ, αλλά οι ανίκανες προηγούμενες μεταπολιτευτικές και μνημονιακές κυβερνήσεις- ξανατίθεται το ερώτημα: «Πού ανήκομεν;»

ΕΔΩ και πέντε μήνες έχουμε την πρώτη «αριστερή» κυβέρνηση (ένα συνονθύλευμα στελεχών και οπαδών άλλων ποικίλων κομμάτων, ιδεοληπτικών επαναστατικών συνιστωσών, αντιευρωπαϊστών, κομμουνιστογενών κ.λπ.) Μια κυβέρνηση, δηλαδή, που ακόμη κι όταν έχει μια συγκροτημένη άποψη, ακόμη κι αν θέλει να «περάσει» κάτι, προσκρούει πάντα στον κομματικό «συντονισμό» της. Το πολιτικό κόστος που λέγαμε…

ΑΛΛΑ, στην πολιτική, ιδιαίτερα της Ευρωζώνης, συναισθήματα και ιδεοληψίες δεν χωρούν. Ή, μάλλον, η Οικονομία δεν «υποτάσσεται» σε θεωρίες και ιδεολογήματα. Η πραγματικότητα των αριθμών είναι που ενδιαφέρει, δυστυχώς, και οι μεσιανικές περί Ευρώπης αντιλήψεις είναι για ρομαντικούς άλλων εποχών.

Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ πρακτική των Ευρωπαίων δανειστών, νομίζουμε, δεν μπορεί να αλλάξει με μεμονωμένους «επαναστάτες», ούτε με εκβιασμούς του τύπου «βγαίνω-δεν βγαίνω» από την Ε.Ε. Οι πραγματικές επαναστάσεις γίνονται με ωρίμανση των λαών και κυρίως με τη δημιουργία συμμαχιών. (Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr)

ΜΜΕ ΚΑΙ ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΓΙΝΕ το πιο αμφιλεγόμενο πρόσωπο της επικαιρότητας, παρά το αξιόλογο (;) έργο που φέρεται ότι έχει επιτελέσει ως πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής. Ίσως να φταίνε και τα ΜΜΕ ενημέρωσης που εσκεμμένα (;) δεν προβάλλουν τη θετική πλευρά της κας Ζωής Κωνσταντοπούλου, παρά μόνο την αρνητική (αυταρχική) εικόνα της.

ΕΜΕΙΣ, απλοί πολίτες, δεν αντιλαμβανόμαστε, ας πούμε, το μένος αλλά και την επιδεικτική ειρωνία της κας προέδρου εναντίον των εκπροσώπων των ΜΜΕ. Λησμονεί, άραγε η ίδια, ότι ο λαός με τη στάση του απέναντί τους τα έχει ήδη κρίνει, κατακρίνει, εγκρίνει ή απορρίψει εδώ και χρόνια; Δέστε την κυκλοφορία των εφημερίδων του κέντρου. Ή, την τηλεθέαση των καναλιών, άλλοτε και τώρα.

ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ πως προστίθεται ιδιάιτερη αίγλη στην κα Κωνσταντοπούλου, ή ότι επιλύεται κάποιο πρόβλημα, με το να είναι επιτιμητική -μάλιστα επιλεκτική στις επιθέσεις της- απέναντι στους εκφραστές (και διαμορφωτές) της κοινής γνώμης. Ολοι ξέρουμε στα πέντε μνημονιακά χρόνια ποιοι από τους δημοσιογράφους υπηρέτησαν συμφέροντα και ποιοι στάθηκαν ανεξάρτητοι.

ΟΜΩΣ, χαρακτηρισμοί για τα ΜΜΕ, όπως «ερπύστριες» εναντίον του λαού,  δεν συνάδουν στην ιδιότητα, τη μόρφωση, την αξιοπρέπεια και τη θέση μιας εκπροσώπου ενός κορυφαίου θεσμού της δημοκρατίας:  της Βουλής. Με την τελείως προσωπική και ιδιότυπη συμπεριφορά της, μας παραπέμπει δυστυχώς σε έναν μεγαλοϊδεατισμό άλλων «αλήστου μνήμης» εποχών.

ΣΤΟ ΚΑΤΩ-ΚΑΤΩ, η αξιοπιστία και το κύρος των ΜΜΕ έχουν υποστεί σοβαρά πλήγματα τόσο από την ελληνική οικονομική κρίση, όσο κι από την παγκόσμια μεταστροφή του κόσμου σε άλλες πηγές πληροφόρησης-όπως το διαδίκτυο. Είναι δε σίγουρο ότι ο κόσμος θα εξακολουθήσει να ακούει ή να βλέπει τα ΜΜΕ (που θέλει), να διαβάζει την εφημερίδα (που θέλει), να ακούει το Ρ/Σ που επιθυμεί, να ανοίγει το ιστολόγιο της αρεσκείας του. Η ανεξαρτησία του Τύπου, αλλά και η επιλογή του πολίτη στο τι θα ακούσει ή θα διαβάσει είναι αρχές και αδιαμφισβήτητα αγαθά της δημοκρατίας.

Ο ΚΟΣΜΟΣ, σήμερα, επιθυμεί από τους πολιτικούς μας απτά αποτελέσματα της πολιτικής τους. Που να έχουν, δηλαδή, αντίκρυσμα στην καθημερινότητά του. Κι αυτό δεν πραγματοποιείται με  κομματικές ή υποκειμενικές -και επιδεικτικές- δηλώσεις/ενέργειες εναντίον παντός «μη μεθ’ ημών». (Στ.Γ.Κ.)

ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ

-ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΟΣ είναι στις απόψεις του ο κ. Γ. Πανούσης, υπουργός Προστασίας του Πολίτη (εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», 21/6): «Εθνική καταστροφή» χαρακτήρισε μια ρήξη με τους εταίρους. Τόνισε μάλιστα ότι «πρέπει να πάμε σε συμφωνία ακόμη και αν αυτή είναι επώδυνη»! Προειδοποίησε επίσης πως μια «χρεοκοπία θα γυρίσει τη χώρα στη δεκαετία του ‘50». Παίρνοντας δε σαφείς αποστάσεις από τα όσα εκφράζουν άλλα στελέχη της κυβέρνησης, υποστήριξε ότι «οι ιστορίες περί Κίνας και Ρωσίας είναι αστείες»! Κατέληξε μάλιστα εμφατικά: «Δεν μπορείς να κάνεις παιχνίδια κόντρας σε αυτή την Ένωση. Θες να βγεις; Βγες. Να μου πεις πού πας. Πού θα πας μόνος σου; Όταν βγεις νομίζεις ότι βγαίνεις μόνον από το ευρώ; Δεν βγαίνεις και από όλα τα ταμεία –και αυτό- για τους πρόσφυγες;»

[Μια ψύχραιμη και ορθολογική φωνή στην κυβέρνηση είναι άκρως απαραίτητη. Και ως απάντηση «κάρφος» για ιδεολήπτες και «οραματιστές» μιας άλλης, αχαρτογράφητης, ομιχλώδους και ασαφούς Ευρώπης]

-«Ο ΛΑΟΣ δεν θέλει οποιαδήποτε συμφωνία. Δεν θέλει ρήξη. Αυτό που θέλει από εμάς είναι να αγωνιστούμε για να πετύχουμε μία έντιμη συμφωνία. Δεν είμαστε στο παρά ένα. Θεωρώ ότι οι λύσεις βρίσκονται πάντα…» (Αλ. Φλαμπουριάρης, βουλευτής επικρατείας, Μεγα Σαββατοκύριακο, 21/6)

[Όχι, κύριε Φλαμπουριάρη! Λύσεις υπέρ του λαού δεν «βρίσκονται» πάντα! Διότι υπάρχουν και οι βίαιες λύσεις, οι «κατόπιν εορτής», για τις οποίες ισχύει το «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα»] (Στ.Γ.Κ.)

ΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ

ΣΤΗ σύλληψη πέντε αλλοδαπών γυναικών προχώρησε το βράδυ της περασμένης Τρίτης (16/6) στο Νοσοκομείο ΚΑΤ το Τμήμα Αλλοδαπών Βορειοανατολικής Αττικής της ΕΛ.ΑΣ., καθώς εργάζονταν παράνομα ως αποκλειστικές νοσοκόμες. Διαπιστώθηκε ότι οι εν λόγω Γεωργιανές εργάζονταν στο Νοσοκομείο χωρίς να διαθέτουν το προβλεπόμενο πτυχίο Σχολής Αδελφών Νοσοκόμων, άδεια άσκησης επαγγέλματος της αρμόδιας Αρχής και βιβλιάρια Υγείας, ενώ δεν ήταν εγγεγραμμένες στο μητρώο (λίστα) αποκλειστικών νοσοκόμων του Νοσοκομείου. Επιπλέον, μία από τις γυναίκες, επέδειξε στη διάρκεια του ελέγχου καταφανώς πλαστή άδεια παραμονής. Σύμφωνα με την Αστυνομία, η άσκηση του επαγγέλματος της αποκλειστικής νοσοκόμας χωρίς τις νόμιμες προϋποθέσεις έχει ως αποτέλεσμα τη στέρηση εσόδων από το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά Ταμεία, καθώς δεν εκδίδονται οι απαιτούμενες αποδείξεις παροχής υπηρεσιών, ενώ δεν καταβάλλονται ούτε οι προβλεπόμενες από τον Νόμο ασφαλιστικές εισφορές.

ΚΑΙ αυτά μεν στην Αθήνα. Εδώ στα Χανιά γίνεται προληπτικά παρόμοιος έλεγχος; Ή, μήπως μόνον κατόπιν κάποιας καταγγελίας; (Στ.Γ.Κ.)