Κάρολος Τσίζεκ
Posted on 15 Δεκ, 2013 in Κείμενα | 0 comments
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ενός δασκάλου ξεπερνάει σύνορα, τόπους, χρόνια.
Εκείνα τα σκληρά χρόνια της δεκαετίας του 1960 στη Θεσσαλονίκη, ο Κάρολος Τσίζεκ αποτελούσε μια φωτεινή εξαίρεση καλοσύνης και ανθρωπιας.
Τον θυμάμαι σαν χθες που πάσχιζε να μας μάθει Ιταλικά στη Γαλλική Φιλολογία.
Ήμουν φοιτητής της Φιλοσοφικής-παράρτημα Γαλλική Γλώσσα και Πολιτισμός. Μάθημα Ιταλικά. Υποχρεωτικό, ώς πρώτη ξ.γ. που εξεταζόμασταν.
Συνεσταλμένος, γι αυτό και πολύ αγαπητός ο κ. Τσίζεκ, έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση σ΄εμάς τους φτωχούς φοιτητέςπου για να συνεχίσουμε να παίρνουμε την υποτροφία του ΙΚΥ, έπρεπε να βγάζουμε μ.ό. κάθε χρόνο πάνω από 6 1/2. Τη μισή μονάδα για να στρογγυλέψουμε τον απαιτούμενο βαθμό μας τη χάριζε, κι ας μην το αξίζαμε.
Ταπεινός, με λεπτό, διακριτικό χιούμορ, ήπιος και χαμογελαστός πάντα, αποτελεί για μας τους φοιτητές του πρώτου μισού της δεκαετίας του 1960 μια προσωπικότητα αλησμόνητη. (Στ.Γ.Κ.)
Υ.Γ.
Ο Κάρολος Τσίζεκ (1922-2013) “υπήρξε γραφίστας, ζωγράφος, μεταφραστής, ποιητής, πεζογράφος, δάσκαλος ιταλικών επί χρόνια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, αναδείχθηκε σε εμβληματική φυσιογνωμία της καλλιτεχνικής και πνευματικής ζωής της Θεσσαλονίκης από τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια μέχρι τις μέρες μας”.
